مناجاتی از سعدی شیرین سخن(رحمه الله)

به لطفم بخوان و مران از درم          ندارد به جز آستانت سرم

تو دانی که مسکین و بیچاره‌ایم       فرو مانده نفس اماره‌ایم

نمی‌تازد این نفس سرکش چنان      که عقلش تواند گرفتن عنان

که با نفس و شیطان برآید به زور؟    مصاف پلنگان نیاید ز مور

به مردان راهت که راهی بده           وز این دشمنانم پناهی بده

خدایا به ذات خداوندیت                   به اوصاف بی مثل و مانندیت

به لبیک حجاج بیت‌الحرام               به مدفون یثرب علیه‌السلام

به تکبیر مردان شمشیر زن           که مرد وغا را شمارند زن

به طاعات پیران آراسته                 به صدق جوانان نوخاسته

که ما را در آن ورطهٔ یک نفس        ز ننگ دو گفتن به فریاد رس

امیدست از آنان که طاعت کنند      که بی طاعتان را شفاعت کنند

به پاکان کز آلایشم دور دار             وگر زلتی رفت معذور دار

به پیران پشت از عبادت دو تا         ز شرم گنه دیده بر پشت پا

که چشمم ز روی سعادت مبند      زبانم به وقت شهادت مبند

چراغ یقینم فرا راه دار                  ز بند کردنم دست کوتاه دار

بگردان ز نادیدنی دیده‌ام              مده دست بر ناپسندیده‌ام

دانلود فايل pdf مسايل قرباني...